Lisa Bu was een gewoon Chinees meisje. Geboren en getogen in Hunan, een provincie ten zuiden van Peking, als enig kind van twee hardwerkende ouders. Ze wilde turnster worden, zoals zoveel meisjes in China. Zo jong als ze was oefende ze dagelijks, vastbesloten om die droom waar te maken. Een droom met Gouden Medailles aan het einde van de horizon. En net als haar vriendinnetjes had ze het doorzettingsvermogen van een echte Chinese. Maar als één van de weinigen had ze aanleg. En dat werd gezien: ze kreeg een opleiding aangeboden door de Chinese Staat, volledig betaald en tot op het bot gewijd aan het turnen. Lisa was in de Zevende Hemel: niets leek haar droom nog in de weg te staan.
Maar haar ouders beslisten anders. Zij hadden hun leven lang hard gewerkt om voor hun dochter een goede opleiding te betalen. Voor hen stond een goedbetaalde baan met aanzien op de eerste plaats. Passie of niet, aanleg of niet, het beroep van ingenieur was haar roeping, zo bepaalden haar ouders. En Lisa deed wat een goede Chinese dochter betaamt: ze gehoorzaamde. Ze deed haar best op school en haalde hoge cijfers. En ze deed wat alle Chinezen doen die slim en rijk zijn: studeren in de V.S. Haar ouders waren zielsgelukkig.
En daar zat Lisa: moederziel alleen in een onbekend land. Ze zag zichzelf niet oud worden in een baan als ingenieur. En ze wist dat ze inmiddels te oud was om De Turnster van China te worden. Al voelde ze nog altijd de droom die zij als jong meisje had levendig en gepassioneerd in zich voortleven. Maar ze wist zich geen raad met die droom en met zichzelf. Ze had niemand die haar voorbeeld zou kunnen zijn, geen ouders die haar begrepen, ze zag geen toekomst en geen levensdoel.
In haar wanhoop ging ze lezen. “Omdat”, zoals ze zelf zegt: “… ik niet wist wat ik anders moest doen.” Ze greep boeken aan als houvast. En in die boeken opende zich voor haar een hele nieuwe wereld. Ze voelde zich als Jane Eyre, zonder ouders en op zichzelf aangewezen, en las hoe vrouwen in erbarmelijke omstandigheden zich staande houden. Ze leerde over de wereldgeschiedenis, en zag hoe anders die was dan zij op haar Chinese school geleerd had. Alleen al de ontdekking dat China op de Westerse landkaart niet in het centrum van de wereld lag, deed haar de ogen openen. Ze las de Bijbel en ontdekte in het Vijfde Gebod dat je je ouders ook kunt eren in plaats van gehoorzamen. Ze las alsof haar leven ervan afhing.
Met deze lees- en zoektocht kwam zij langzaam weer tot leven. Ze voelde de honger om te leren, de kracht om door te zetten en de passie om te leven weer boven komen. Zo ging het weer stromen in haarzelf. En zo kon ze zich eindelijk weer verbonden voelen met anderen, met het eren van haar ouders als eerste stap. Zo kreeg zij niet alleen zichzelf terug, maar ook haar verleden en haar toekomst.
En tenslotte ontdekte ze dat ze haar droom had verwezenlijkt. Niet doordat deze uitkwam, maar door te ontdekken dat het om iets anders gaat. Ze was zich weer dat kind gaan voelen, dat kind dat wist wat ze wilde en deed wat ze het liefste deed. En toen kon zij eindelijk de studie kiezen die bij haar paste: Journalistiek en Communicatie. Nu doet Lisa de hele dag wat ze het liefste doet: lezen en schrijven. En inspireert zij anderen met haar levensverhaal*. En misschien schrijft zij nog wel eens dat ene boek, dat boek dat over 100 jaar gelezen wordt door dat ene meisje, ergens op de wereld, in een taal die haar raakt.
* zie Lisa Bu in haar TED.com talk “How books can open your mind”